خلاصه مقاله
این متاآنالیز روابط بین شفقت به خود و (1) سلامت جسمی و (2) رفتار ارتقاء دهنده سلامت را در یک نمونه تلفیقی بزرگ (N = 29,588) بررسی کرد که از 94 مقاله بررسی شده توسط همتایان تهیه شده بود. همانطور که فرض شد، تجزیه و تحلیل های همه جانبه ارتباط مثبتی را بین خود شفقت و سلامت جسمی (r = .18) و رفتار سلامت (r = .26) نشان داد. تجزیه و تحلیل تعدیل با استفاده از 290 اثر نشان داد که هر دو ارتباط بر اساس حوزه سلامت، سن شرکت‌کننده، مدت مداخله و معیار شفقت به خود متفاوت است. شفقت به خود پیامدها را در بیشتر حوزه‌های سلامت پیش‌بینی می‌کرد، با قوی‌ترین اثرات مشاهده شده بر سلامت فیزیکی جهانی، ایمنی عملکردی، رفتار ترکیبی سلامت، خواب و اجتناب از خطر. ضعف، روال‌های بدنی ناسازگار و سوء مصرف مواد را پیش‌بینی نکرد. مداخلات چند جلسه‌ای که برای تقویت شفقت به خود طراحی شده‌اند، سلامت جسمی و رفتار سلامتی را افزایش می‌دهند، در نتیجه از پیوندهای علّی بین شفقت به خود و پیامدهای سلامتی حمایت می‌کنند. اثرات القاهای تک جلسه ای غیر معنی دار بود. میانگین تأثیر شفقت به خود بر سلامت جسمانی برای شرکت‌کنندگان جوان (99/19-00/12) معنی‌دار نبود و تأثیر آن بر رفتار سلامتی در بین شرکت‌کنندگان مسن‌تر (00/40+) ضعیف‌ترین بود. نتایج از این گزاره حمایت می کند که شفقت به خود می تواند سلامت جسمانی بهتری را ارتقا دهد. مفاهیم عملی این یافته ها مورد بحث قرار می گیرد.
🛈 منبع: سایت Tandfonline
⌨️ ترجمه و ویراستاری: تحریریه اخبار مثبت
