«اکنون و سپس» که روز پنجشنبه منتشر شد، توسط لیبل آن، Apple Corps، بهعنوان «آخرین آهنگ بیتلز» نامگذاری شد. این یک آهنگ عشق گمشده است که از یک دمو پیانو و آواز بازسازی شده است که جان لنون در اواخر دهه 1970، درست پس از شکست بیتلز، ضبط کرد. یوکو اونو آن را و دیگر دموهای لنون را در سال 1994 برای گروه بیتلز به ارمغان آورد.
پل مک کارتنی، جورج هریسون و رینگو استار در سال 1995 شروع به ساختن تنظیمی پیرامون ضبط لنون کردند، سالی که آهنگ پس از مرگ دیگری را با نام “Free as a Bird” در آلبوم تلفیقی “Anthology 1” منتشر کردند و پس از آن “عشق واقعی” در گلچین 2» در سال 1996. «حال و سپس» نیز، ناگزیر، یک ابزار بازاریابی است. این مطالب منتشرنشده قبلی است که به نسخه گسترده و ریمیکس شده «بیتلز 1967-1970» اضافه شده است، که در 10 نوامبر همراه با نسخه توسعه یافته و ریمیکس شده «بیتلز 1962-1966» عرضه می شود. این دو مجموعه بیشتر به عنوان آلبوم های آبی و قرمز شناخته می شوند.
«حال و آنگاه» آهنگ باقیماندهای بود که بیتلز با هم روی آن کار کرده بود، اما مککارتنی گفته است که هریسون ناامید شد و آن را بهعنوان «آشغالآمیز» رد کرد.
کیفیت صدا مشکل اصلی بود. صدای لنون آهنگ ضبط شده را با یک پیانوی تیره به اشتراک گذاشت. اما در دهه ۲۰۲۰، نرمافزاری که پیتر جکسون برای جدا کردن سازها و صداها از آهنگهای مونو برای مجموعه مستند ۲۰۲۱ خود «Get Back» استفاده کرد، میتواند خواننده اصلی لنون را نیز استخراج و روشن کند. مک کارتنی و استار در استودیو با استفاده از آهنگهای سال 1995، بخشهای جدید ضبطشده در سال 2022، تنظیم جدید ارکستر زهی و – از آرشیو جلسات بیتلز – خوانندههای پشتیبان از «Here, There and Everywhere» را تکمیل کردند. “النور ریگبی” و “زیرا”: “اوه” و “آه” در هماهنگی.
با وجود تمام دسیسههای چند مسیری، این اشتیاق آشکار لنون است که «حال و آنگاه» را به همراه دارد. او برای یک شریک، دوست یا معشوقه ای که شاید برای همیشه رفته است، می خواند: «اگر موفق شدم، همه به خاطر توست». گاه و بیگاه از تو می خواهم که پیش من باشی/همیشه پیش من برگردی.
ملودی غم انگیز است، در یک کلید کوچک. تنظیم چند دهه ای به سادگی شروع می شود، با پیانو، گیتار و درام استوار – با اشاره به “While My Guitar Gently Weeps” – و سپس با زه های ارکسترال به شدت گسترش می یابد. مککارتنی که مکانیک موسیقی بیتلز را از اعماق درونش میفهمد، قطعات پیانوی لنون را دوباره اجرا کرد و برای بریج یک تکنوازی گیتار اسلاید را مانند چیزی که هریسون مینواخت. تنظیم زهی عضلانی، بدون شک به عمد، آهنگ هایی مانند “I Am the Walrus” و “Sgt. گروه Pepper’s Lonely Hearts Club Band.”
آهنگ تمام شده، دادن و گرفتن احساسی لنون را ساده می کند. این موضوع تردیدهای او را در مورد خودش اصلاح میکند، جایی که لنون میخواند: «نمیخواهم تو را از دست بدهم، اوه نه نه نه/از تو سوء استفاده میکنم یا تو را گیج میکنم، اوه نه نه نه». آواز پایانی «اکنون و آنگاه» نیز نسبت به آکوردهای تحسینبرانگیز پایان دمو لنون خوشبینتر است: «اگر از پس آن بربیایم، همهاش به خاطر توست.»
مانند بسیاری از آهنگهای بیتلز، «حال و آنگاه» شکوفایی پایانی غیرمنتظرهای دارد: یک عبارت زهی قاطع و همزمان. و در پایین میکس، پس از تکان دادن نهایی تنبور، صدایی می گوید: «خوب!»
مانند دیگر آهنگهای پس از مرگ بیتلز، «حال و آنگاه» به نوستالژی متمایل میشود. وجود آن بیشتر از کیفیت آن مهم است. برای هر کسی که در بیتلز بزرگ شده یا عاشق آن شده است، شنیدن آخرین کار گروه با هم، حتی به عنوان مجموعه دیجیتال، دردسر بیشتری دارد.
لنون در “آزاد به عنوان یک پرنده” و “عشق واقعی” در مورد اتصال آواز خواند. اما «حال و آنگاه» با جدایی کنار میآید، جدایی که اکنون با مرگ و میر نهایی شده است. این آهنگ را نمی توان با موسیقی چهار بیتلز که با هم در دهه 1960 ساختند مقایسه کرد. تنها کاری که می تواند انجام دهد این است که به شنوندگان یک هم افزایی موسیقیایی و شخصی را یادآوری کند که اکنون برای همیشه از دست رفته است.
🛈 منبع: The New York Times
⌨️ ترجمه و ویراستاری: تحریریه اخبار مثبت
