کاترین بوروسکی همیشه تخیل فعالی داشته است. در کودکی، او رویای این را داشت که پارکینگ خودرو در ملک شورایی او در شمال لندن به یک باغ تبدیل شود. واقعیت کاملا متفاوت بود. او میگوید: «هیچکس ماشین نداشت، بنابراین خالی، خاکستری و افسردهکننده بود. بورووسکی که اکنون مجسمهساز و تهیهکننده رویداد است، ماموریت خود را به پر کردن فضاهای شهری دوستداشتنی با گلها – البته فضای مجازی – تبدیل کرده است.
او و شریکش لی بیکر بنیانگذاران Graphic Rewilding هستند، پروژه ای برای نصب آثار هنری عظیم با الهام از طبیعت در منظر شهری. بیکر میگوید: «جایی که امکان بازگردانی واقعی وجود ندارد، هدف ما این است که رنگ و تنوع طبیعت را به فضاهای فرسوده تزریق کنیم و مردم را ترغیب کنیم که به دنیای اطراف خود توجه کنند – و در آن شادی پیدا کنند.
این جفت بر این باورند که گل ها حتی زمانی که واقعی نیستند، دارای قدرت های جدی هستند. بیکر می گوید: «ما می دانیم که گذراندن وقت در طبیعت برای ما خوب است، اما مطالعات نشان می دهد که حتی تصاویر گیاهان نیز تأثیر مثبتی بر ذهن دارند. او به تحقیقات منتشر شده در مجله پزشکی جایگزین و مکمل اشاره می کند که نشان می دهد تصاویر گیاهان در اتاق های انتظار بیمارستان می تواند به کاهش احساس استرس در بیماران کمک کند.
بیکر، نقاش و تهیه کننده موسیقی، مدت هاست که مزایای طراحی بیوفیلیک را درک کرده است. او که 10 سال پیش دچار یک خرابی شده بود، دریافت که کشیدن گل تنها راه برای تسکین مغز هولناک او است. او میگوید: «من قصد داشتم مناظر دیستوپیایی را ترسیم کنم که نمایانگر وضعیت ذهنی من است، اما همیشه گلهایی را میکشیدم که باعث نشاطم میشد.
در همین زمان بود که بیکر با بوروسکی آشنا شد و به عنوان مدیر خلاق به شرکت تولید او پیوست. این زوج از آن زمان تاکنون با یکدیگر همکاری کردهاند و Graphic Rewilding را در سال 2021 راهاندازی کردهاند. از آن زمان، آنها نقاشیهای دیواری گلدار را در مکانهایی از جمله ایستگاه ارلز کورت، قلعه Lewes و مرکز خرید وستفیلد در Shepherd’s Bush نصب کردهاند – که همگی توسط بیکر طراحی شدهاند.
او میگوید: «ما عاشق گالریها هستیم، اما روی هنر عمومی تمرکز میکنیم. “به این ترتیب، کار ما برای همه وجود دارد که از آن لذت ببرند.”
امسال این زوج برنامههای بزرگی برای ایجاد مجموعهای از آلاچیقهای شیشهای رنگی دارند (گلخانههایی با پانلهای رنگارنگ با مضمون گلها)، که امیدوارند خانههایی در باغهای کیو و پروژه ادن پیدا کنند. بورووسکی می گوید: «روشی که نور از شیشه می تابد، جادویی است.
با این حال، آنها اذعان می کنند که هنر با مادر طبیعت قابل مقایسه نیست. «برخی افراد پیشنهاد کردهاند که پروژه ما از تلاشهای واقعی برای بازگردانی کم میکند. اما هر دو می توانند با هم وجود داشته باشند. “البته ما فضای سبز بیشتری می خواهیم.” بیکر اضافه می کند. «اما ما باغبان نیستیم. ما هنرمندیم در غیاب طبیعت، میخواهیم فضاهای الهامبخشی را از طریق هنر خلق کنیم.»
به طور کلی، پاسخ بسیار مثبت بوده است. بیکر با برجسته کردن یک پروژه اولیه در کراولی، غرب ساسکس، میگوید: «شادی که این آثار هنری به ارمغان میآورند قابل لمس است. او به یاد میآورد: «بسیاری از مردم شهر در فرودگاه گاتویک استخدام شده بودند و کووید خسارتهایش را گرفته بود. در تلاشی برای گسترش شادی، این دو، دیوارهای آجری، بیلبوردها، نیمکتها و حتی سطلها را با طعم گلهای خاص خود نقاشی کردند. «واکنشهای مردم دلگرمکننده بود. چهره های خندان زیادی وجود داشت.» او می گوید.
در جای دیگر، در دادگاه ارل، این زوج «یک تکه آسفالت» را به یک باغ تفریحی مدرن تبدیل کردند، که اکنون اغلب مملو از کودکانی است که در راه مدرسه به خانه می رقصند و چرخ می زنند. Borowski منعکس میکند: «قرار دادن هنر در مکانی که قبلاً احساس میکردند مورد علاقهاش نیست، مانند پرورش شادی در جایی است که وجود نداشت». “اگر در دوران کودکی من چنین چیزی در املاک من نصب می شد، یک رویا بود.”
🛈 گردآوری و تحقیق: تحریریه اخبار مثبت
⌨️ ترجمه و ویراستاری: تحریریه اخبار مثبت