جزیره بایر که به یک موفقیت بزرگ تبدیل شد

هفت سال پیش، ردوندا، جزیره‌ای آتشفشانی در دریای کارائیب، شبیه سطح ماه بود: زمینی غبارآلود، پوشیده از آوار و بایر.

این جزیره که بخشی از آنتیگوا و باربودا است، زمانی برای استخراج گوانو، مدفوع پرندگان دریایی که برای کود استفاده می‌شد، استخراج شده بود. با این حال، عملیات استخراج معدن در ردوندا با شروع جنگ جهانی اول متوقف شد و زمانی که معدنچیان رفتند، میراثی از موش‌ها و بزها از خود به جای گذاشتند.

طی دهه‌های متوالی، موش‌ها و بزها پوشش گیاهی ردوندا را از بین بردند. سنگ ها و خاک به داخل دریا لغزیدند و به صخره ها و علف های دریایی آسیب رساندند و ورود به جزیره را برای هر کسی خطرناک می کرد.

سپس، در سال 2016، محافظان محیط زیست شروع به حذف موش ها و بزها برای بازسازی جزیره کردند. آنها ابتدا از یک جونده کش برای از بین بردن موش ها استفاده کردند و در عین حال به سایر تنوع زیستی آسیبی وارد نکردند. سپس جمعیت اندکی از بزها را که اکثر آنها به دلیل کمبود غذا در ردوندا گرسنه بودند، با هلیکوپتر به خارج از جزیره گرفتند و منتقل کردند.

هنگامی که این حیوانات مهاجم ناپدید شدند، ردوندا سریعتر از چیزی که کسی تصورش را می کرد تغییر شکل داد. درختان و علف های بومی دوباره جوانه زدند. پرندگان دریایی مانند بوبی های قهوه ای (Sula leucogaster) و پرندگان استوایی نوک قرمز (Phaethon aethereus) دوباره جزیره را مستعمره کردند. به گفته کارشناسان حفاظت از محیط زیست که برای بازسازی ردوندا تلاش می کنند، جمعیت اژدهای زمینی ردوندا (Ameiva atrata) در معرض خطر انقراض و بومی از سال 2017 سیزده برابر شده است.

جنی دالتری، مدیر اتحادیه کارائیب برای سازمان‌های غیردولتی Re:wild و Fauna & Flora International می‌گوید: «جزیره در وضعیت وحشتناکی قرار داشت که همه فکر می‌کردند برای بهبودی به زمان بسیار طولانی نیاز دارد. “اما ما شاهد تغییرات بسیار سریع بودیم.”

پس از بازسازی موفقیت‌آمیز ردوندا، دولت آنتیگوا و باربودا در این ماه اعلام کرد که ذخیره‌گاه اکوسیستم ردوندا را با مساحتی نزدیک به 30000 هکتار (74000 هکتار) از خشکی و دریا، منطقه‌ای به اندازه یک چهارم رم، ایجاد کرده است. زمین جزیره و همچنین علفزارهای دریایی و صخره های مرجانی اطراف آن.

آریکا هیل، مدیر اجرایی گروه آگاهی زیست محیطی (EAG)، یک سازمان غیردولتی مستقر در آنتیگوا و باربودا که در تلاش های بازسازی شرکت داشت، ایجاد این ذخیره گاه را “نقطه پرش خوب” برای اقدامات حفاظتی آینده در کارائیب خواند. که پر از جزایر کوچکی است که گونه های مهاجم آن را فراگرفته اند.

هیل به Mongabay گفت: «چیزی که ما امیدواریم ببینیم این است که بتوانیم از همان مدل سازمان‌های غیردولتی که با دولت کار می‌کنند، با افراد خصوصی و آژانس‌های خصوصی برای دستیابی به سیستمی برای مدیریت یک منطقه استفاده کنیم.

حذف گونه های مهاجم همچنین برای بازسازی جزایر در بسیاری از نقاط دیگر جهان از جمله پلینزی فرانسه، تونگا و آفریقای جنوبی انجام شده است. اثربخشی این روش ترمیم توسط علم نیز پشتیبانی می شود. یک مطالعه در سال 2022 نشان داد که حذف گونه های مهاجم مانند موش، خرگوش، گربه و خوک، 88 درصد در بازگرداندن تنوع زیستی در زیستگاه های جزیره موثر است.

دالتری می گوید که انتظار دارد تغییرات مثبت بیشتری در ردوندا و دریای اطراف آن در دهه های آینده ایجاد شود.

دالتری می‌گوید: «بدون پوشش گیاهی، همه چیز در دریا فرو می‌ریخت و صخره‌ها و علفزارهای دریایی را در هم می‌کوبید. اما ما باید ببینیم که فشار روی صخره‌های مرجانی و علفزارهای دریایی کاهش می‌یابد تا شروع به احیا شود.

دالتری می افزاید: «وقتی موش ها را در یک جزیره بردارید، جمعیت پرندگان دریایی بهبود می یابند، و در واقع، می توانیم شاهد افزایش جمعیت پرندگان دریایی باشیم. و ارتباط بسیار نزدیکی بین وضعیت پرندگان دریایی و وضعیت ماهی ها وجود دارد.

هیل می‌گوید هیجان‌انگیزترین بخش در مورد بازسازی و استقرار ردوندا به عنوان یک منطقه حفاظت‌شده این است که «آنتی گوان‌ها و باربودان‌ها عاشق ردوندا می‌شوند و در خط مقدم اقدامات حفاظتی قرار می‌گیرند».

هیل می گوید: «آنتیگوا و باربودا همیشه در جلو و مرکز [حفاظت] نبوده است، و این تصویری نیست که ما با دیدن آن بزرگ شده باشیم. “و من بسیار هیجان زده هستم و به تیم خود از افرادی که آنتیگوان و باربودان هستند افتخار می کنم.”

تصویر اصلی: پرندگان دریایی در جزیره ردوندا لانه می کنند. اعتبار: اد مارشال / جانوران و فلور

🛈 منبع: سایت mongabay.com
⌨️ ترجمه و ویراستاری: تحریریه اخبار مثبت